15-11-1987 – 22-1-2003
“Zo ver weg, maar zo dichtbij”!
Lieve Max,Vorig weekend hebben we de moeilijke beslissing moeten nemen om je te laten gaan. Het kon niet langer meer, je was op! Op woensdag 22 januari 2003 is de dierenarts langs gekomen en hebben wij afscheid van je genomen. Op je eigen kleed, met ons naast je, ben je heel rustig ingeslapen.
Lieve Max, we missen je ontzettend en ook al is het niet bepaald leeg in huis, toch voelt het wel zo. We zijn je ontzettend dankbaar voor alles wat je ons gegeven hebt in de 15 jaar, dat we je bij ons mochten hebben. Dankzij jou is onze hondenhobby “uit de hand gelopen” en is ons leven zoveel rijker geworden.
Er komen bij mij heel veel herinneringen naar boven aan jou: hoe ontzettend gelukkig ik was, dat ik eindelijk mijn eigen hond had. Hoe ik je uit de hand voerde, toen je nog pup was, omdat ik vond, dat je niet genoeg at. Hoe Hannah als pup elke morgen boven op jou stond te springen en samen met jou in de mand lag te slapen. Hoe we samen met jou, Hannah en de katten ’s avonds altijd nog een blokje om gingen. De vakantie in de Ardennen, in Callantsoog, toen je mij nog een gat in m’n voet bezorgde en ik voor een tetanusprik naar de huisarts moest.
De laatste jaren begon je steeds meer een oude hond te worden; stram in de poten, bijna doof, maar o zo aandoenlijk en lief als bejaarde hond! Je kon nog steeds schooien als de beste en je laatste boterham met boter heb ik je weer uit m’n hand mogen geven.
Max, je wordt heel hard gemist, maar ik weet dat je altijd bij ons zult zijn en dat we elkaar ooit weer zullen zien. Je kunt nu zonder lichamelijke beperkingen rondrennen en die gedachte doet me goed!
Max, we houden van je en zullen je nooit vergeten!
Knuffels en kusjes,
Thineke, Mark en alle honden!
Verdriet verandert
Verdriet verandert jezelf.
Verdriet doet je
anders horen,
anders zien,
anders waarnemen,
anders voelen.
Verdriet maakt je gevoeliger.Verdriet verandert je contacten,
je levenszin,
je levensverwachting.
Verdriet verandert je interesses.
Verdriet verandert de mensen om je heen.
Verdriet maakt je vergeetachtig soms,
maar nooit vergeet je wie eens
jou leven anders maakte,
hoop, zin en levenslust gaf,
een nieuwe kleur.
Verdriet verandert ook zelf.
Zwaar als het kan zijn, loodzwaar
bijna niet te verdragen
kan het anders worden,
lichter soms,
maar nooit vergeet je wie eens
jou leven anders maakte.
Verdriet kun je niet alleen verdragen.
Verdriet kan anders worden,
als er mensen meedragen
I am not there
Do not stand at my grave and weep
I am not there, I do not sleep
I am a thousand winds that blow
I am the diamond glints on snow
I am the sunlight on ripened grain
I am the gentle autumn’s rain
When you awaken in the morning’s hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight
I am the soft stars that shine at night
Do not stand at my grave and cry
I am not there, I did not die
